Film jest naprawdę dobry i utrzymuje zainteresowanie widza na wysokim poziomie właściwie przez cały czas.
Bardzo podoba mi się jego realizm. To że w końcu mogłam zobaczyć prawdziwe ulice i prawdziwe wnętrza, a nie pałace Carringtonów.

Po drugie, sposób opowiedzenia całej historii jest bardzo nowoczesny. Obecnie panuje swego rodzaju moda na powtórzenia, splatanie wątków i retrospekcje. Ale można to zrobić dobrze, albo źle. W wypadku Yuvy scenarzysta świetnie sobie poradził. Jeśli komuś spodobało się "Amores Peros" (jak i mnie) to może spokojnie zasiadać do filmu. Nie ma mowy o nużącym powtarzaniu tych samych ujęć jak w przypadku "8 części prawdy" (co za gniot!).
Otwierająca scena jest bardzo potrzebna i spina klamrą cały film (otwarcie i kulminację). Na początku właściwie nie wiemy o co chodzi, ale potem retrospekcje i powtórzenie sceny otwierającej, już tylko z punktu widzenia wybranego bohatera wszystko nam wyjaśnia.

Sama historia jest właściwie dość prosta, ale sprawna realizacja i dobry scenariusz opowiada ją w bardzo atrakcyjny sposób.
Wiem, że część osób uważa, że jest w tym filmie za mało kobiet, ale moim zdaniem wątek polityczny i losy trzech mężczyzn w różny sposób stykających się z polityką jest dominujący. Dlatego jeśli już do jakiejś kategorii zaliczać ten film - to do filmów "zaangażowanych". Nie mogłam opędzić się od silnego skojarzenia... Gdy oglądałam scenę ze studentami jadącymi na pakach, by agitować na wsiach, to gdzieś w głowie osłyszałam chóralny marszowy śpiew
".. To idzie młodość, młodość, młodość!" a potem jeszcze "Hej! Do roboty!"
I tak mnie trochę zmroziło, bo zaczęłam się zastanawiać, jakie też tak naprawdę poglądy prezentują nasi "rewolucjoniści", poza głoszoną odnowa moralną polityków.

I bardzo znamienne zakończenie... "Narzędzia" polityków kończą marnie, a sami politycy wychodzą z afery bez szwanku i... Naprawę nie wiemy jaka ich czeka przyszłość. Może szerzę defetyzm, ale moim zdaniem marne są szanse na utrzymanie się idealizmu głównych bohaterów.


Aktorzy.
Nie będę się rozwodzić nad tym, kto wyglądał słodko, a kto atrakcyjnie itd. bo moim zdaniem takie rozważanie przy tej no.. umówmy się "poważnej" tematyce są nie na miejscu. Moim zdaniem wszyscy aktorzy bardzo wiarygodnie wcielili się w zwoje role i chwała im za to.
Uważam, że Yuva to świetny film by udowadniać bufonom, deprecjonującym Bollywood, że i tam kręcone są filmy dobre, poważne, mało komercyjne i aktorsko na wysokim poziomie.


Najlepsza/ najgorsza scena.
Zacznę od najgorszej... to walka na moście. Nie jako całość... bo to była całkiem dobra kulminacja filmu. Ale prychnęłam, gdy AB złapał się za krzesło, dziwnym trafem nieprzywiązane do paki. A już ryknęłam ze śmiechu, jak gołymi palcami oderwał kołpak od przejeżdżającego obok samochodu. Z czego on ma te palce, że ich nie połamał? Właśnie z powodu tego ostatniego wyczynu, cała scena duuuużo straciła na wiarygodności.
Najlepsza... to rozmowa AB z głównym czarnym charakterem.
SPOILER:Lallan wylewa swoje pretensje, że oto brata rodzonego musiał zabić, a polityk bierze go w ramiona i tłumaczy mu, że doskonale rozumie Lallana odczucia, bo sam w wieku 10 lat zatłukł ojca kijem.

Wow! Co za cynizm!

Naprawe dobry film. Polecam każdemu, za wyjąkiem miłośników komedii romantycznych